Αποκαλύψεις!...

Πρόκειται για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ζωντανή συνέντευξη με τον Ζαν Αλεζί στο Χουνγκαρόρινγκ στα περίχωρα της Βουδαπέστης στα πλαίσια του Ουγγρικού Grand Prix του 2000. Ξεχωρίζει για το χιουμοριστικό, αλλά και άμεσο ύφος του Γαλλοϊταλού!...

Συνέντευξη: Σπύρος Πέττας

Σ.Π.: To πρώτο πράγμα που ήθελα να σε ρωτήσω είναι πώς αντιμετώπισες τις συνέπειες του σφοδρού ατυχήματος που είχες στο Χόκενχαϊμ; (η συνέντευξη έγινε δύο εβδομάδες μετά το γερμανικό αγώνα όπου ο Ντίνιζ είχε εμβολίσει τον Αλεζί, στέλνοντάς τον στις μπαριέρες με 200 χλμ./ώρα. Η σύγκρουση ήταν τόσο ισχυρή, ώστε να χαλαρώσουν οι ζώνες του Γαλλοϊταλού οδηγού!).

Ζ.Αλ.: Τις πρώτες μέρες μετά το ατύχημα όλο μου το κορμί και ίδιος ο λαιμός μου πονούσε πολύ και δεν μπορούσα να κοιμηθώ καλά. Αυτά, όμως, είναι σχετικά... συνήθη συμπτώματα έπειτα από ένα τέτοιο ατύχημα και δεν είναι λίγες οι φορές που είχα τέτοια στην καριέρα μου. Τώρα έχω μια ελαφρά δυσκολία στην αναπνοή, αλλά κι αυτό πιστεύω πώς θα παρέλθει σχετικά σύντομα. Το σημαντικό για να επανέλθεις σε ικανοποιητικό χρονικό διάστημα είναι να πίνεις πολλά υγρά, να έχεις πλήρη κι ελαφριά διατροφή και να κοιμάσαι νωρίς. Πράγματα που έκανα κι εγώ τώρα...

Σ.Π.: Έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από την τελευταία φορά που κατάφερες να ανεβείς στο βάθρο των νικητών. Αυτή, συγκεκριμένα, ήταν στο Σπα Φρανκοσάν το 1998 με τη Sauber Ferrari. Εσύ, ωστόσο, εξακολουθείς να προσφέρεις αξιέπαινες επιδόσεις, όπως αυτή του Μονακό, όπου διεκδικούσες μια θέση στην πρώτη τριάδα. Από που αντλείς αυτήν τη δύναμη, αυτό το κίνητρο;

Ζ.Αλ.: Αντλώ το κίνητρο από το γεγονός πώς απλά δεν έχω πάρει ακόμη αυτά που αξίζω! Γι' αυτόν το λόγο προσπαθώ συνέχεια να αποκομίζω διακρίσεις και καλούς τερματισμούς. Εξακολουθώ και τρέχω επειδή έχω τη φιλοδοξία που είχα, όταν ξεκίνησα. Ευελπιστώ ακόμη και σήμερα να αναδειχθώ παγκόσμιος πρωταθλητής...

Σ.Π.: Υπάρχουν έντονες φήμες πώς βρίσκεσαι σε διαπραγματεύσεις με τον Γκρεγκ Πόλοκ για να μεταβείς στη BAR Honda. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελέσει μια νέα θετική στροφή για την καριέρα σου, επειδή πίσω από το πρόγραμμα της BAR βρίσκεται η Honda, ενώ είσαι και πολύ δημοφιλής στην Ιαπωνία. Πώς σχολιάζεις κάτι τέτοιο; (ο Αλεζί στο άκουσμα της ερώτησης γελάει)

Ζ.Αλ.: Έχω συμβόλαιο ακόμη ένα χρόνο με την Prost και μάλλον θα παραμείνω σε αυτήν εκτός και αν συμβούν δραστικές εξελίξεις. Πρώτα θα περιμένω να δω τι θα κάνει ο Αλέν (σ.σ.:Προστ) και μετά θα προχωρήσω σε τυχόν επαφές με άλλες ομάδες. Αν, συγκεκριμένα, ο Αλέν εξακολουθήσει κι έχει την πλειοψηφία των μετοχών και τον έλεγχο της ομάδας, (σ.σ.: πράγμα που συνέβη, αν και στο τέλος του 2001 η Prost χρεοκώπησε) τότε μένω κι εγώ μαζί του...

Σ.Π.: Ποιά είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που συναντήσατε με την Prost AP03 Peugeot του 2000, εκτός από την ελλιπή αξιοπιστία;

Ζ.Αλ.: Τα προβλήματα ήταν βασικά και αφορούν όλους τους τομείς: αξιοπιστία, αεροδυναμική και κινητήρα. Σε πίστες όπως το Μονακό ή στους αγώνες όπου έβρεξε, οπότε είμαστε ανταγωνιστικοί, έλειψε η αξιοπιστία και δεν τερματίσαμε. Στις άλλες περιπτώσεις υπήρξαμε, απλά, πιο αργοί από τον ανταγωνισμό...

Σ.Π.: H Prost, όμως, στην αρχή της χρονιάς διέθετε ένα αξιοσημείωτο τεχνικό δυναμικό με το δίδυμο Τζον Μπάρναρντ, Αλαν Τζένκινς. Ένα δίδυμο που είχε εργαστεί με πολύ μεγάλη επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του '80 για τη McLaren TAG Porsche. Στις τάξεις της Prost, εξάλλου, ανήκουν και άλλα αξιόλογα στελέχη όπως ο Λοϊκ Μπιγκουά και ο Μπερνάρ Ντιντό, που έχει αξιόλογη προϋπηρεσία στη Renault. Πώς και τα πράγματα δεν πήραν ποτέ τη σωστή τροπή; Υπάρχει, μήπως πρόβλημα επικοινωνίας μεταξύ των διαφόρων τεχνικών της ομάδας;

Ζ.Αλ.: Ναι, συνέβη αυτό που λες. Οι τεχνικοί είχαν υιοθετήσει διαφορετικές απόψεις και ήταν σπάνιες οι φορές που μπόρεσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Κάποια στιγμή, μάλιστα, τσακώθηκαν, επήλθε οριστική ρήξη (σ.σ.: που εκφράστηκε με την αποχώρηση των Τζένκινς και Ντιντό), κι έτσι δεν μπορέσαμε να βρούμε λύση στα προβλήματά μας...

Σ.Π.: Οι σχέσεις της Prost με την Peugeot πήραν τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη. Αληθεύει πώς ο μάνατζερ της Peugeot Κοράντο Προβέρα δήλωσε πώς θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι την ημέρα που η Prost θα διαθέτει και πάλι τους εξελιγμένους κινητήρες (η Peugeot είναι υποχρεωμένη να χορηγεί τους V10 της στη γαλλική ομάδα μέχρι και το τέλος της χρονιάς), έπειτα από την κριτική που εσύ και ο Αλέν Προστ τους κάνατε στο Μανί Κουρ; Πώς το σχολιάζεις;

Ζ.Αλ.: Είναι αλήθεια. Μάλιστα, στο Μανί Κουρ, οι τεχνικοί της Peugeot έκαναν τα πρώτα 10 λεπτά της προθέρμανσης πριν τον αγώνα, απεργία διαμαρτυρίας αρνούμενοι να μας ανάψουν τους κινητήρες! Απ’ όσο θυμάμαι, η Peugeot τρέχει εδώ και 5-6 χρόνια - δεν ξέρω πόσα - στη Formula 1, με ομάδες όπως οι McLaren, Jordan και Prost, χωρίς να καταφέρει τίποτε το ουσιαστικό. Δε βλέπω το λόγο γιατί θα έπρεπε να παραπονιούνται...

Σ.Π.: Αληθεύει πώς η Peugeot στο παρελθόν δεν ήταν και τόσο ενθουσιώδης απέναντί σου και απέναντι στο ενδεχόμενο να έρθεις στην Prost, λόγω δηλώσεων που είχες κάνει εναντίον τους στο παρελθόν;

Ζ.Αλ.: Εγώ στο παρελθόν δεν είχα πει τίποτε εναντίον της Peugeot. Αυτό που, ίσως, δεν εκτίμησαν και τόσο είναι πώς είχα συνάψει συμβόλαιο συνεργασίας με ομάδα στην οποία έδινε κινητήρες η Renault (σ.σ.: την Benetton), την περίοδο 1996 - 1997...

Σ.Π.: Ποια είναι η άποψή σου για το φετινό ομόσταβλό σου, τον Νικ Χάιντφελντ; Στη Γαλλία και την Αυστρία σε εμβόλισε δύο συνεχόμενες φορές, καταστρέφοντας τον αγώνα σου...

Ζ.Αλ.: Όπως λέμε κι εμείς στη Γαλλία: νέοι είναι και κάνουν τρέλες! Απλά αυτός το έκανε δύο φορές σε μένα!... (γέλια)

Σ.Π.: Δεν σε θυμώνει το γεγονός πώς πολλοί άλλοι οδηγοί, λιγότερο γρήγοροι και ικανοί από σένα επιτυγχάνουν τα τελευταία χρόνια καλύτερα αποτελέσματα, μόνο και μόνο επειδή διαθέτουν πιο ανταγωνιστικά μονοθέσια;

Ζ.Αλ.: Όλοι αυτοί που αναφέρεις κατέκτησαν την πρώτη τους νίκη νωρίτερα από μένα. Όλους αυτούς τους είδα να διεκδικούν και μερικοί να κατακτούν το παγκόσμιο πρωτάθλημα νωρίτερα από μένα. Εγώ αυτήν τη στιγμή είμαι ο πιο έμπειρος οδηγός. Έκανα το ντεμπούτο μου νωρίτερα από όλους τους άλλους το 1989, τερματίζοντας 4ος στο Πολ Ρικάρ με την Tyrrell. Έπειτα από ένα χρόνο υπέγραψα για να τρέξω με τη Ferrari κι έκτοτε είδα όλους τους σημερινούς οδηγούς (σ.σ.: πλην του Χέρμπερτ που, ούτως ή άλλως, αποχώρησε) να κάνουν το ντεμπούτο τους στη Formula 1. Οι περισσότεροι όμως, όπως σου είπα και πριν, πέτυχαν καλύτερα αποτελέσματα από μένα. Είναι, λοιπόν, κάτι στο οποίο έχω συνηθίσει και στο οποίο δεν δίνω και ιδιαίτερη σημασία!

Σ.Π.: Ας πάμε λίγο, στην εποχή Ferrari. Το 1995 κυκλοφόρησε ένα βάσιμο σενάριο σύμφωνα με το οποίο η ιταλική ομάδα δεν συνέχισε να εξελίσσει στο δεύτερο μισό της σεζόν την 412 Τ2, το τότε μονοθέσιο της που ήταν κάτι παραπάνω από ανταγωνιστικό. Ο λόγος ήταν πώς ήθελε να συγκεντρώσει οικονομικά κονδύλια για τον ερχομό του Μίκαελ Σουμάχερ, αλλά και να στραφεί στον προγραμματισμό του μονοθεσίου του 1996, της F310, το οποίο μάλιστα εξελίχθηκε σε... καταστροφή! Λόγω αυτής της απόφασης, εσύ έχασες πολλές νίκες - όπως, για παράδειγμα, στο Σίλβερστοουν, στο Σπα, στη Μόντσα και στη Σουζούκα - καθώς και μια σπάνια ευκαιρία να αναδειχθείς παγκόσμιος πρωταθλητής. Αυτό δε σε εκνευρίζει, όταν περνά από το μυαλό σου;

Ζ.Αλ.: Βλέπω πώς κατέχεις πολύ καλά τα πράγματα της Formula 1!... Το 1991, όταν ξεκίνησα να τρέχω για τη Ferrari έχοντας δίπλα μου τον Αλέν (σ.σ.: Προστ), τα πράγματα δεν ήταν καλά. Το 1992 και το 1993 ήταν ακόμη χειρότερα και είχαμε δύο καταστροφικές σεζόν. Το 1994 τα πήγαμε καλούτσικα, ενώ το 1995 είχαμε όλα τα εχέγγυα για μια πραγματικά πολύ καλή χρονιά, αλλά τότε εξακολουθούσε να λείπει η αξιοπιστία. Τα αποτελέσματα μπορεί να μην ήταν εξαιρετικά, η εποχή, όμως, με τη Ferrari αποτέλεσε για μένα ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της καριέρας μου! Ένα κεφάλαιο που ακόμη και σήμερα απολαμβάνω...

Σ.Π.: Δεν περνά από το μυαλό σου τί θα είχε συμβεί αν τελικά αποφάσιζες το 1990 να διαλέξεις τη Williams αντί της Ferrari; Θα μπορούσες τώρα να έχεις ήδη κατακτήσει τουλάχιστον δύο παγκόσμια πρωταθλήματα. Αντ’ αυτού με τη Ferrari κατέκτησες μόλις μια νίκη...

Ζ.Αλ.: Μια νίκη με τη Ferrari αξίζει περισσότερο απ’ότι δύο πρωταθλήματα με τη Williams…

Σ.Π.: Aς πάμε τώρα λίγο και στην εποχή που έτρεξες για την Βenetton, τις χρονιές 1996 και 1997 δηλαδή. Η αγγλοϊταλική ομάδα είχε τότε ένα μονοθέσιο με καλές βάσικές προγραμματικές αρχές και την εργοστασιακή υποστήριξη της Renault. Γιατί τα πράγματα πήγαν... έτσι κι έτσι,;

Ζ.Αλ.: H Benetton, όταν μεταγράφηκα σε αυτήν δεν ήταν πλέον η ίδια ομάδα με αυτήν του παρελθόντος, καθώς στις αρχές του 1997 πολλοί κορυφαίοι της τεχνικοί (σ.σ.: Ρος Μπρόουν, Ρόρι Μπερν, Νικόλας Τομπάζης, Βίλεμ Τετ) μετέβησαν στη Ferrari ακολουθώντας εκεί τον Σουμάχερ. Εξάλλου, υπήρχαν και άλλοι παράγοντες που δε βοήθησαν ιδιαίτερα στο να προσεγγίσουμε καλύτερα αποτελέσματα, από τα, ούτως ή άλλως, καλά που επιτύχαμε...

Σ.Π.: Φαντάζομαι πώς αναφέρεσαι στις παρεμβάσεις του Φλάβιο Μπριατόρε. Ποιά είναι η αποψή σου γι' αυτόν;

Ζ.Αλ.: ...Eσύ τι πιστεύεις γι' αυτόν; !

Σ.Π.: Δεν μου φαίνεται και τόσο συμπαθής, αν και δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Περισσότερη σημασία, όμως, έχει η δική σου γνώμη...

Ζ.Αλ.: Δε χρειάζεται να προσθέσω τίποτα άλλο. Τα είπες όλα μόνος σου! (γέλια)

Σ.Π.: Και για τον Ζαν Τοντ με τον οποίο είχες έλθει σε ανοικτή ρήξη κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών σου με τη Ferrari, αλλά κατόπιν αποκαταστήσατε τη σχέση σας, ποιά είναι η γνώμη σου;

Ζ.Αλ.: Ο Ζαν είναι ένας άνθρωπος που δουλεύει πολύ. Καμιά φορά καταφέρνει και γίνεται πολύ αντιπαθητικός, αλλά ξέρει να νικά, ξέρει να χάνει, αλλά και να επιβάλλεται και να κερδίζει το σεβασμό των άλλων. Και ιδίως αυτών με τους οποίους συνεργάζεται...

Σ.Π.: Υπάρχουν κάποιοι που σε κατηγορούν πώς δεν είσαι και τόσο ικανός στο στήσιμο και στις επιλογές ρυθμίσεων του μονοθεσίου. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτούς;

Ζ.Αλ.: Δεν μπορείς να είσαι παραπάνω από δέκα χρόνια στη Formula 1, χωρίς να είσαι καλός...

Σ.Π.: Ποιός είναι ο καλύτερος πιλότος όλων των εποχών, κατά τη γνώμη σου;

Ζ.Αλ.: Ο Σένα... (σ.σ.: χωρίς δεύτερη σκέψη)

Σ.Π.: Και για το φετινό πρωτάθλημα ποιά είναι τα προγνωστικά σου (υπενθυμίζουμε πώς η συνέντευξη έγινε πριν από το τέλος της κατά τα άλλα θρυλικής σεζόν του 2000);

Ζ.Αλ.: Θέλω να το κερδίσει ο Σουμάχερ (σ.σ.: πράγμα που και έγινε), αλλά είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να κάνεις προγνωστικά. Τον Σουμάχερ τον κυνηγούν τόσο ο Χάκινεν, όσο και ο Κούλθαρντ, που δείχνει αναγεννημένος. Είναι σαν να έχεις τον Μάικ Τάισον στριμωχμένο στη γωνία του ρινγκ και να τον σφυροκοπούν ο Λένοξ Λιούις και ο Έβαντερ Χόλιφιλντ! (γέλια)

Συνέντευξη στον Σπύρο Πέττα